An artist left his tubes of acrylic colours lying around. His mother picked them up and amused herself by daubing them on pieces of paper

นกละเมอจิ๊บเบา เหมือนปลายเข็ม สะกิดเงาเงียบ Chirp of a dreaming bird pricks silence of the hours

ไม้ป่าทอดกิ่งกรองแดดวาดเงาบนผิวธาร ที่กระชิกชี้กับกรวด หิน และรากไม้

On thirty-eighth floor (and others vertically stacked below and above) rows of closed doors stare with white blanks of things

เขากำหนดว่าเราแก่ ข้างในรู้สึกแก่ไหมคะ ไม่รู้สึกใช่ไหมคะ แก่แค่ไหนก็ไม่รู้สึกแก่ค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าไปกลัวมันเลยค่ะความแก่

แนวคิดสิทธิผู้ป่วย เลือกปฏิเสธการรักษาในวาระสุดท้ายของชีวิตตามมาตรา 12 พรบ.สุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550 ตัวอย่างพินัยกรรมชีวิต

หนังสือแสดงเจตนาในวาระท้ายของชีวิต เราบอกเจตนาของเราเลยว่า เราต้องการอะไร ไม่ฝากภาระไว้กับลูก ความรับผิดชอบอยู่ที่เราเอง

เจ. เค. โรว์ลิง พูดก็คือว่า สำหรับจิตที่ฝึกแล้ว ความตายเป็นเพียงแค่การผจญภัยครั้งใหญ่ครั้งต่อไป

ถึงจุดหนึ่งที่เห็นว่า อะไรที่ผ่านเข้ามาแล้ว มันก็ต้องผ่านออกไป มันไม่มีอะไรที่มันคงที่ค่ะ อันนี้เป็นการพูดแบบคนแก่

หอการค้าไทย ประกาศเกียรติคุณ สตรีดีเด่นประจำปี 2557 เพื่อเชิดชูสตรีไทย ผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จและดำเนินชีวิตกอปรด้วยคุณธรรม จริยธรรม

I discovered boxes filled with photographs I took in Asia in the early seventies. What have become all those faces?

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเป็ดน้อยรูปหล่อชื่อ ปิง ปิงอาศัยอยู่กับพ่อ แม่ พี่สาวน้องสาว 2 ตัว พี่ชายน้องชายอีก 3 ตัว ป้าๆ น้าๆ 11 ตัว

อยากacknowledge คนที่มีบุญคุณในเรื่องการเขียน 4 คนด้วยกัน คือ ดร.มนตรี อุมะวิชนี ท่านจันทร์จิรายุ รัชนี ดร.เจตนา นาควัชระ คุณเทพศิริ สุขโสภา

Who ever is that Hops tippy-top hops Riding through the tree tops? With eyes so black And furs so white?

บนหน้าต่างของ สวนทูนอิน มองเห็นความสวยเยื้องกรายผ่านเข้ามาในดงดอกเทียนกับดาหลา มะลิ กุหลาบ ม่วงแดงของเอนอ้าหรือโคลงเคลง

ในชั่วขณะนั้น เขาหลุดจาก‘คิด’(thinking) มาเป็น ‘สติ’ (awareness) ที่ให้ความตระหนักรู้ว่า“ชีวิตไม่จริงจังอย่างที่ความคิดมันปั้นให้เราเชื่อ”

There stands the lover, his back leaning ’gainst the quizzing wind and the murmurs of the questioning sea

เธอเป็นดอกไม้งามอร่ามเรือน เธอเป็นเพื่อนเหมือนที่ใจปรารถนา

Loneliness is sometimes grey, mute and pale with claws outstretched to clutch the heart and strangle the breath

Come, people, come มนุษย์เอย Take the rein of your horse of life จงขี่ม้าแห่งชีวิตของตนเอง