บทกวี 3 ภาษา โดยคุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ เขียนเป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ
ส่วนภาษาเยอรมันแปล โดย ศ.ดร. เจตนานาควัชระ เป็นส่วนหนึ่งของงาน “Coming Closer”
ซึ่งเป็นการแสดงผลงานของศิลปินไทยและเยอรมัน
จัดขึ้นที่ กรุงเทพ เบอร์ลิน และสตุตต์การ์ต ในปี พ.ศ. 2550
จงกรม
นกละเมอจิ๊บเบา เหมือนปลายเข็ม
สะกิดเงาเงียบ
โมงยามอ่อนเยาว์ เกินกว่าจะ
แยแสความงามสล้าง
ที่ทุ่งน้ำค้างแผ่เปลือยอวดฟ้า
โลกหลับ คืนตื่น เบ่งบาน เย็นชุ่ม
ห่มหุ้มคนที่เดี่ยวเดินกลางแสงจันทร์
แมกไม้ฉ่ำน้ำค้าง ยืนเหยียด เมยเฉย
ไม่รับรู้รับเห็นการวิ่งวนในบึ้งใจ
ที่คิดคูณคิด มายาฟักมายา
อารมณ์คลอดอารมณ์
โลกหลับ คืนตื่น เผยโฉมหน้า
ที่แปรเปลี่ยนไม่หยุดหย่อน
ของนักมายากลมือฉมัง
ชื่อ ‘ความทรงจำ’
ผู้คว้าลมมาปั้นเป็นความคิด
แล้วเสกให้เป็นผีหลอนหลอกใจมนุษย์
หรือ สัตว์เขี้ยวสัตว์เล็บกัดฉีกในหัวอก
หรือ ผีเสื้อปีกวิบวับ
หรือ ปุยเมฆเบาบาง
ที่ลอยผ่าน ห่างบ้างถี่บ้าง
โซ่ลมล่ามความคิดลมๆไว้
กับหิ้งบูชาลมๆ
แห่ง ตัวฉัน... ของฉัน คนนี้
จันทร์ซีดแสง จางสี ค่ำคืนถอยร่น
คายโลกให้แสงหลัวก่อนอรุณสาง
ขบวนคิดเรียวบาง จางลง แล้วขาดหาย
ขอบคั่นระเหิด โมงยามระเหย
อิสสระจากตรวนแห่งพื้นที่
และเวลา
ธาตุรู้ แผ่ขยาย นวล นิ่ม
ตื่น นิ่ง สะอาดใส
กลืนกลาย เป็นหนึ่งเดียว
กับสรรพสิ่ง
(พฤศจิกายน 2549 สวนพุทธธรรม)
Night Walk
Chirp of a dreaming bird pricks
silence of the hours that are
too young to care how the fields
bare their beauty to the sky
Unacknowledged, the night blooms
its velvet shared with the solitary walker
Dew-drenched trees stand mute, detached,
Moon-silvered non-witnesses
of the traffic within where thought
impregnates thought, mirage begets mirage
emotion spawns emotions
Unacknowledged, the night blooms
mirroring the ever-shifting face of
magician Memory who, with not even
a wave of the wand,
conjures thoughts and turns them into
ghosts that haunt, or ungovernable beasts
that tear and claw behind locked doors
of human hearts, or butterflies that flit,
or airy clouds - intermittent, weightless -
that drift pass in calm sky
Invisible thoughts invisibly bound
pegged and leashed to false altar
of this I, these Mine
Waning moon pales in
western sky
Night cedes to
tentative sheen
of prenatal dawn
Thought-traffic thins
..ceases..
hours dissolve
boundaries evaporate
Unchained to time
unbound by space,
the Knowing
…infinitely wakeful
soft..still… pure…
widens and melds
into oneness
with all things
(Suan Buddhadhamma, Prachuabkirikhan, Thailand)
Nachtspaziergang
(Translated by Chetana Nagavajara)
Das Gezwitscher eines träumenden Vogels unterbricht
die Stille der Stunden, die
noch viel zu jung sind, sich darum zu sorgen, wie
die Felder dem Himmel ihre Schönheit entblößen.
Unbeachtet entfaltet die Nacht
ihren Samt, geteilt mit dem einsamen Spaziergänger.
Taunasse Bäume stehen still, abseits,
mondsilberne unbewusste Zeugen
des Austauschs im Inneren, wo Gedanken
Gedanken befruchten, Trugbilder Trugbilder erzeugen,
Leidenschaften Leidenschaften hervorbringen.
Unbeachtet entfaltet sich die Nacht,
Spiegelbild des ständig wechselnden Antlitzes des
Zauberers Erinnerung, der, ohne einmal
mit seinem Stab zu winken,
Gedanken hervorruft und sie in
Gespenster verwandelt, die spuken, oder in Biester,
die zerreißen und sich an die zugeriegelten Türen
der Menschenherzen krallen, oder in flatternde Schmetterlinge,
oder in luftige Wolken - flüchtig, gewichtlos -
die am friedlichen Himmel vorbeiziehen.
Unsichtbare Gedanken, unsichtbar gebunden,
befestigt und vertäut am unsichtbaren Altar
dieses Ichs, dieses sich unendlich vermehrenden Ichs.
Sich zurückziehend verblasst der Mond.
Die Nacht weicht dem unbeständigen Glanz
des aufkommenden Tages.
Gedankenverkehr verdünnt sich … hört auf.
Grenzen schwinden. Stunden lösen sich auf.
Von der Zeit entfesselt,
Vom Raum losgelöst,
das Wissen…
unendlich weich,
wach, still…
rein in Eintracht
mit
allen Dingen.