บทกวีและบทละคร

Somewhere in timelessness, there lived a young man whose heart had a secret door. Behind the closed door, there was a garden with songbirds

In the love of Manohra and Prince Suthon is the meeting of the divine world of passionless perfection and the human world of desires ...

'Lilit Pra Law', a poetic epic treasured as one of the most beautiful gems of Thai literature.

This together with the soulful yearning of the gibbon’s call, gave birth to an old tale of love, blood and a moral weakness...

I am Tao Kojorn, Lord Traveller of the northern river. My tribe keeps the precepts of virtue. I am here to put an end to your evil reign.

Sometime I wish there were no words so that we could talk with our hearts translate thoughts to smiles and lite ballads with our eyes

วรรณกรรมบันทึกที่แฝงข้อคิดและความหมายให้ต้องใคร่ครวญ เจ้าตัวเบื่อ-เจ้าตัวเหงา เป็นตัวอันตรายที่กัดกินใจมนุษย์ให้ชีวิตสิ้นสุด สิ้นความหมาย

งานเขียนชิ้นแรกในชีวิตของคุณหญิงจำนงศรีที่ได้รับการตีพิมม์ เป็นผลงานเรื่องสั้น ชื่อ The Moth

It was usually the flowers and the butterflies that sunrays fall in love with. But, as we all know, the unexpected sometimes happens.

ดินโกรธ แดดกร้าว กระด้างดังอิฐเผา ร้าวเป็นรอยๆ เด็กน้อยเท้าเปล่า กระโดด โหยงเหยงวิ่งผ่าน ทำเมล็ดมะขามหล่นกระเด็นผลุบลงในรอยร้าว

ฉันเลือกที่จะอยู่ในนี้ ฉันไม่ต้องการบิน...ในกรงนี้ มีงานที่ฉันจะสานไม่มีวันเสร็จ คุณไม่ชื่นใจรึคะ ฉันจะอยู่ในกรงนี้จนวันตาย

นกละเมอจิ๊บเบา เหมือนปลายเข็ม สะกิดเงาเงียบ Chirp of a dreaming bird pricks silence of the hours

ไม้ป่าทอดกิ่งกรองแดดวาดเงาบนผิวธาร ที่กระชิกชี้กับกรวด หิน และรากไม้

On thirty-eighth floor (and others vertically stacked below and above) rows of closed doors stare with white blanks of things

Who ever is that Hops tippy-top hops Riding through the tree tops? With eyes so black And furs so white?

There stands the lover, his back leaning ’gainst the quizzing wind and the murmurs of the questioning sea

เธอเป็นดอกไม้งามอร่ามเรือน เธอเป็นเพื่อนเหมือนที่ใจปรารถนา

Loneliness is sometimes grey, mute and pale with claws outstretched to clutch the heart and strangle the breath

Oh, if they would only take the pinkness out of the Kleenex

เพราะเธอกับฉัน ตั้งใจให้สุขแก่กัน ทุกปัจจุบันขณะ

ครั้งหนึ่ง เมื่อแรงฝันระเหิดหาย เมื่อมวลไม้เซาซบทบระโหย เมื่อดินดานผากแห้งแล้งโรย พาความหวังบินโบยจากชีวี

The baby laughs Milk-soft hand Reaching out To grasp

บทกวี หยดฝนกับใบบัว ลายมือเขียนของ คุณหญิงจำนงศรี

เธอรู้ไหม ว่าใจเธอ เป็นหีบสารพัดนึก

เธอรู้ไหม ว่าใจเธอ เป็นหีบสารพัดนึก

ลมหายใจ เข้า...ออก...เข้า... เป็นก้าวแต่ละก้าวไปข้างหน้า ขวา. ซ้าย...ขวา...

เธอรู้จักหรือไม่ บ้านน้อย ที่ซ่อนของเพลง

เกิด ก็คนเดียว ตาย ก็คนเดียว บนเส้นทางที่เชื่อมสองจุดนี้

แต่ที่ชัดแจ้งกว่าแห่งใด เสียงแม่จะแว่วในหัวใจ แววตาแม่จะฉายในวิญญาณของลูกเอง ยามที่ลูกต้องการ

ดั่งน้ำ แผ่วพลิ้วริ้วผ่านดิน อาบพื้นธรณินทร์ ให้สิ้นแล้งร้อนราญ

With the dignified humility of a master at tea ceremony the boughs bend in respect

Do you remember this day two years ago? The smiling morning when the Andaman lay flat as a mirror

It was an unacknowledged bond that I established with the surreptitious woodland fox

Like the sun He gives us warmth and light Like the rain He cools us with freshness and hope