คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ อ่าน บทกวี ไหมแท้ที่แม่ทอ ของไพวรินทร์ ขาวงาม

Loneliness is sometimes grey, mute and pale with claws outstretched to clutch the heart and strangle the breath

ครั้งหนึ่ง เมื่อแรงฝันระเหิดหาย เมื่อมวลไม้เซาซบทบระโหย เมื่อดินดานผากแห้งแล้งโรย พาความหวังบินโบยจากชีวี

The lotus leaf felt the raindrop's fear. It also felt the cool liquidity which was like a touch of enchantment.

Not being a poet I cannot crystallize the tenderness, cruelties and all the intricacies of life