ธรรมะคือ ธรรมชาตินั่นเอง คือเป็นสิ่งที่มีอยู่ในตัวเราและนอกตัวเรา เป็นเรื่องของเหตุปัจจัย สิ่งที่ตามมาจากเหตุปัจจัย ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกัน

ลักษณะของอัตตา คือมันจะต้องการอะไรที่ไม่เคยพอ เมื่อมันได้แล้ว มันจะอยากได้อีก และเมื่อมันได้อีกมันจะเคยชินกับการต้องการ

ชีวิตเป็นสุขและสนุกขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ 53-54 กว่าๆ 76 นี่ก็ดีมากๆ เลย... ยิ่งชีวิตเหลือน้อย ก็ยิ่งรู้ค่าของแต่ละวัน

เวลาเราคิดถึงว่าฉันรู้จักตัวเอง เราสร้างภาพให้ตัวเองหรือเปล่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา มันสำคัญอยู่ที่ว่าข้างในเราเป็นอย่างไรกับสิ่งนั้น

เจ. เค. โรว์ลิง พูดก็คือว่า สำหรับจิตที่ฝึกแล้ว ความตายเป็นเพียงแค่การผจญภัยครั้งใหญ่ครั้งต่อไป

ถึงจุดหนึ่งที่เห็นว่า อะไรที่ผ่านเข้ามาแล้ว มันก็ต้องผ่านออกไป มันไม่มีอะไรที่มันคงที่ค่ะ อันนี้เป็นการพูดแบบคนแก่

ในชั่วขณะนั้น เขาหลุดจาก‘คิด’(thinking) มาเป็น ‘สติ’ (awareness) ที่ให้ความตระหนักรู้ว่า“ชีวิตไม่จริงจังอย่างที่ความคิดมันปั้นให้เราเชื่อ”

มาเป็นคนนี้ในวันนี้ ก็เพราะ 'ฟ้ากับเหว' ในชีวิตนี่แหละ 'เหว' เป็นห้องเรียนที่ดีกว่า 'ฟ้า' ยิ่งสาหัสยิ่งเรียนรู้ได้มาก

“มื้อกลางวัน” ท่ามกลางกลิ่นอายของความรัก มี คุณหญิงจำนงศรี รัตนิน จรัล มโนเพ็ชร ป่านแก้ว “พิมพ์สี” ชาริม เพียงพรายแสง และน้องน้ำผึ้ง

ความฝันมาแตะเตือนให้ยอมรับว่า ที่ว่าไม่กลัวนั้นน่ะ แค่สมองคิด ทว่าลึกลงไปนั้น ...กลัว..เป็นความกลัวตายที่ผุดผงาดในรูปความฝัน

อย่ามองว่าสถานภาพ เพื่อนฝูง เป็นสูตรวัดทุกข์ วัดสุข ทุกข์มันมาหลากหลายรูปแบบไม่เลือกฐานะ ยิ่งพึ่งสิ่งเหล่านี้มาก ยิ่งไม่เรียนรู้

เมื่อเข้าใกล้โค้งสุดท้ายของสายน้ำเล็กๆ นี้ เธอสนใจเรื่องความตาย และทำงานรณรงค์ในเรื่องสิทธิ์ในการอยู่และจากไปอย่างมีศักดิ์ศรี

เจ้าตัวตนของเราที่ทำให้เราคิดว่าตัวเองสำคัญนัก ตัวตนนี่แหละสร้างความทุกข์ให้มนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุด...

ระหว่างสีขาวกับสีดำยังมีสีเทาหลากหลาย ฉะนั้น เราจึงไม่อาจใช้คำว่าดี-เลวกับทุกเรื่องได้ สีเทาต่างๆ นี้ปรากฏในงานส่วนใหญ่ของคุณหญิงจำนงศรี

เราก็อยู่ในคุกเหมือนกัน เป็นคุกของทัศนคติกั้นตัวเองเอาไว้โดยที่ไม่รู้ตัว หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับชัยชนะของจิตที่เหนืออคติ

...เวลาเราต้องการอะไร เราก็สร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา แล้วเราไปเกาะติดอยู่กับมัน เราก็บ้าไปได้เหมือนกัน

เขาใช้ร่างกายที่เต็มไปด้วยขีดจำกัดและสมองที่ยังทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ ค้นหาสมการที่งดงามที่สุด สมการเดียวที่ไขความลับทั้งหมดของจักรวาล

สาวสวยคนนี้เป็นสาวคนเดียวกันกับที่เคยขึ้นไปอ่านบทกวีด้วยท่วงท่า ลีลา และอารมณ์อันเป็นที่ประทับใจแก่ผู้ได้ชม เธอชื่อ วรัดดา รัตนิน (น้ำผึ้ง)

ศ.นพ.อุทัย รัตนิน เป็นจักษุแพทย์ที่มีชื่อเสียงมานาน หากเก็บตัวเงียบอยู่ในวงนักวิชาการการแพทย์มากกว่าที่จะเผยตัวในวงสังคมด้วยเหตุผลบางอย่าง