“เป็นสุข ต่างจากมีความสุขมากนะ” ความหมายของสองคำนี้ จะต่างกันมากน้อยเพียงใด ไม่ง่ายเลยกับเรียนรู้ใจตนเอง กระทั่งกะเทาะเปลือกมายา

“วิชาตัวเบา” ซึ่งเป็นศาสตร์ล่าสุดที่ถ่ายทอดจาก คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ มิได้หมายถึงเรื่องราวกำลังลมปราณภายในตามศาสตร์ชาวจีนแต่อย่างใด

‘ตัวเบา เบาตัว’ ย่อภูเขาให้เล็กเท่าจอมปลวกและฟังเคล็ดในการมองโลกอย่างเข้าใจด้วยวิธีคิดที่พลิกมุมมองเรื่องร้ายให้กลายเป็นดี

...หวั่งหลีนี้เชื้อสายแต้จิ๋ว บรรพบุรุษที่มาไทยคนแรกในรัชกาลที่ 4 ไม่นับเป็นคนหวั่งหลีสายไทยรุ่นแรก มานับที่ลูกชายที่มาแต่งงานตั้งบ้านเรือน

แนวคิดการจัดการร่างกายแบบให้สลายคืนสู่ธรรมชาติกลายเป็นดิน และนำไปปลูกต้นไม้ สลายร่างกลายเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ

ความฝันมาแตะเตือนให้ยอมรับว่า ที่ว่าไม่กลัวนั้นน่ะ แค่สมองคิด ทว่าลึกลงไปนั้น ...กลัว..เป็นความกลัวตายที่ผุดผงาดในรูปความฝัน

การตายเป็นเพียงปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่เคียงคู่ไปกับชีวิต ความน่ากลัวของความตายขึ้นอยู่กับมุมมองและความตายไม่ใช่ศัตรู

ศิลปินหญิงผู้สร้างตำนาน สันติสุขแห่งถ้วยชา จนโด่งดัง มานานกว่า 10 ปี ได้กลับมาเสนอผลงานเซรามิกชุดแรงบันดาลใจจากธรรมชาติ

ดุจนาวากลางมหาสมุทร ของ คุณหญิงจำนงศรี รัตนิน (หาญเจนลักษณ์) ซึ่งเป็นเรื่องราวการต่อสู้ การสร้างตัวของตระกูล หวั่งหลี

คนเราจะทุกข์ จะสุขก็เพราะความคิดเป็นหลัก หากเราค้นหาความสุขที่อยู่ในความทุกข์ สิ่งที่อาจเคยคิดว่าไม่ดีก็อาจจะกลายเป็นสิ่งดีไป

การค้นคว้าเพื่อเขียนหนังสือเล่มนี้ เป็นการเดินทางเข้าไปในโลกที่ไม่เคยนึกถึง ที่ทำให้เราได้รู้ซึ้งถึงธรรมชาติและความไม่แน่นอนของชีวิต

ดูเหมือนกวีไทยจะอยู่ในความเงียบงัน สถานการณ์การอ่าน การเขียนกวีค่อนข้างเฉื่อยและเหนื่อยล้า มีการจัดงานอ่านบทกวีปลุกกระแสบรรยากาศ

เจ้าตัวตนของเราที่ทำให้เราคิดว่าตัวเองสำคัญนัก ตัวตนนี่แหละสร้างความทุกข์ให้มนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุด...

เราไม่เคยรู้ว่า มีการเรียนรู้อีกประเภทหนึ่งที่เกิดจากใจที่นิ่งใส เป็นความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติของกายกับใจเรา

สำหรับคุณหญิงแล้ว การหลบไปปฏิบัติธรรมเป็นระยะๆ เปรียบเหมือนไปฝึกเทคนิคว่ายน้ำในสระ แล้วกลับมาโต้คลื่นในทะเล

เราก็เห็นว่า แกรู้จักคิดแล้ว เราสอนอะไรไป ก็ไม่ดีเท่าให้แกรู้จักสอนตัวเอง มาวันหนึ่งก็เลยยอมแพ้ เขียนโคลงบทนี้ตอบแกไปแทนจดหมาย

With the dignified humility of a master at tea ceremony the boughs bend in respect

Do you remember this day two years ago? The smiling morning when the Andaman lay flat as a mirror

It was an unacknowledged bond that I established with the surreptitious woodland fox

ใครจะอาจซื้อขายฟ้ามหาสมุทร แสนวิสุทธิ์โลกนี้ที่พระสร้าง Who would dare trade skies and oceans? Wondrous creation is this world of ours.