รับเสด็จงานกาชาด

“มื้อกลางวัน” ท่ามกลางกลิ่นอายของความรัก มี คุณหญิงจำนงศรี รัตนิน จรัล มโนเพ็ชร ป่านแก้ว “พิมพ์สี” ชาริม เพียงพรายแสง และน้องน้ำผึ้ง

แทบไม่น่าเชื่อว่าบนชั้นห้าของโรงพยาบาลจักษุรัตนิน ถนนอโศก จะเป็นบ้านที่ดูอบอุ่นน่ารักได้ถึงเพียงนี้บ้านของครอบครัว “ทรหด”

มีความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงในชีวิต ด.ญ.จำนงศรี ซึ่งขณะนั้นอายุเพียง 12 ปี ต้องจากบ้านไปใช้ชีวิตในต่างแดน โดยไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านอีกเลย

“ดิฉันชอบผลงานชิ้นนี้มาก ท้าทายที่สุด เพราะนอกจากจะทำให้ UNDPยังเป็นการเดินทางออกไปข้างนอก ซึ่งเป็นที่มาของการเขียนดุจนาวากลางมหาสมุทรต่อมา

ชีวิตในวัยประถมของเด็กหญิงจำนงศรีในเวลานั้น ดำเนินไปในสวนส้มโอริมคลองสำเหร่ และโลกในจิตนาการจากวรรณคดีที่คุณยายเล่าให้ฟัง

ในวัยที่ยังจำความไม่ได้ กลับเป็นช่วงเวลาที่ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวง ต่อชีวิตของคุณหญิงจำนงศรี ด้วยเหตุที่มารดาจากไปก่อนวัยอันควร

“ดิฉันมีความสุขมากในการที่อยู่คนเดียว ไม่คิดว่าชีวิตม่ายจะเป็นชีวิตที่มีความสุขมาก และไม่เคยคิดฝันเลยที่จะแต่งงานใหม่”

...รักการเขียนตั้งแต่อยู่อังกฤษ เขียนได้ทุกเรื่อง ก็ต้องยกความดีให้กับโรงเรียนที่อยู่กลางป่า

นัดพบคุณจำนงศรี รัตนิน เพื่อสนทนากันถึงเรื่องสัมผัสพิเศษ หรือปรากฏการณ์ในเชิงสัมผัสที่ 6 อันน่าพิศวงงงงวย!

“I know. But, with me, everything is up to my master. We are the same, Nak. It’s duty first,” Hern said tersely. “So, how shall we do it?”

การนำภาพและรูปแบบดั้งเดิมในการสร้างงานที่เกี่ยวข้องกับศาสนาพุทธมาใช้ในแนวแปลกใหม่

เขาเอาชนะความโกรธตัวเองแล้วเขายกโทษให้ตัวเองได้แล้ว แต่พอพบภรรยาซึ่งเขารักมาก เขาแพ้ราคะ เขาเลยถึงต้องหนี Manchester on the Sea

"พรุ่งนี้ฉันอาจจะลืม แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มีความหมายมาก"

นักเซลโลได้งานเป้นผู้ช่วยทำพิธีบรรจุศพเพื่อส่งผู้ตายเดินทางครั้งสุดท้ายอย่างสงบ และงานที่เขาไม่คิดจะทำนี้เปิดให้เขาได้เห็นอีกโลกที่งดงาม

เบ็นได้แสดงให้เห็นสิ่งนี้ คือความสามารถที่จะทำให้ชีวิตดู Easy ถึงแม้ในสถานการณ์มันจะดูไม่ง่ายเสียเลย

The man was sharply conscious of the poignancy of the sadness and loneliness of man’s individual destiny.

การพบกับ คุณหญิงจำนงศรี ในจังหวะที่เธอกำลังถูกกล่าวขวัญชื่นชมในเรื่องหนึ่งอยู่ เพื่อพูดคุยเรื่องอื่น แล้วพบว่ามันช่างคุ้มค่า ไม่ใช่ธรรมดา

“ความยากลำบากคงอยู่ที่การพยายามเลือกใช้เสียง ให้ได้ความรู้สึกใกล้เคียงกับเสียงเดิมมากที่สุด ให้รู้สึกได้ว่าเป็นบทกวีของไทย

คุณหญิงจำนงศรี (รัตนิน) หาญเจนลักษณ์ เกิดช่วงปลายปี พ.ศ.2482 อันเป็นปีที่มีเหตุการณ์สำคัญๆ ทั้งในระดับโลก ระดับประเทศ และครอบครัวคุณหญิงเอง