ณหญิงจำนงศรี รัตนิน ให้เกียรติเป็นประธานในพิธีเปิดนิทรรศการ “สันติสุขแห่งถ้วยชา”

การค้นคว้าเพื่อเขียนหนังสือเล่มนี้ เป็นการเดินทางเข้าไปในโลกที่ไม่เคยนึกถึง ที่ทำให้เราได้รู้ซึ้งถึงธรรมชาติและความไม่แน่นอนของชีวิต

การรวมงานบทกวีครั้งแรกเกิดจากการที่อาจารย์เจตนา (ดร.เจตนา นาควัชระ)ให้กำลังใจว่างานที่เขียนๆ ไว้ ดีพอที่จะพิมพ์เป็นเล่มให้ผู้ที่สนใจได้อ่าน

เมื่อเข้าใกล้โค้งสุดท้ายของสายน้ำเล็กๆ นี้ เธอสนใจเรื่องความตาย และทำงานรณรงค์ในเรื่องสิทธิ์ในการอยู่และจากไปอย่างมีศักดิ์ศรี

เจ้าตัวตนของเราที่ทำให้เราคิดว่าตัวเองสำคัญนัก ตัวตนนี่แหละสร้างความทุกข์ให้มนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุด...

แต่ที่ชัดแจ้งกว่าแห่งใด เสียงแม่จะแว่วในหัวใจ แววตาแม่จะฉายในวิญญาณของลูกเอง ยามที่ลูกต้องการ

เราไม่เคยรู้ว่า มีการเรียนรู้อีกประเภทหนึ่งที่เกิดจากใจที่นิ่งใส เป็นความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติของกายกับใจเรา

สำหรับคุณหญิงแล้ว การหลบไปปฏิบัติธรรมเป็นระยะๆ เปรียบเหมือนไปฝึกเทคนิคว่ายน้ำในสระ แล้วกลับมาโต้คลื่นในทะเล

She knew that her man would be shot down like an animal the moment he came within their rifle range.

เราก็เห็นว่า แกรู้จักคิดแล้ว เราสอนอะไรไป ก็ไม่ดีเท่าให้แกรู้จักสอนตัวเอง มาวันหนึ่งก็เลยยอมแพ้ เขียนโคลงบทนี้ตอบแกไปแทนจดหมาย

เด็กปัญญาอ่อนเขาก็เป็นมนุษย์เหมือนเรา เราบังเอิญมีปัญญาเขาไม่มี ถ้าเราเป็นเขา เราจะต้องการ‘น้ำใจ’ และความช่วยเหลือบ้างไหม

''We won't be as poor as at home. Got to be brave. There are a lot of jobs in the city. We will find something.

With the dignified humility of a master at tea ceremony the boughs bend in respect

It was an unacknowledged bond that I established with the surreptitious woodland fox

ระหว่างสีขาวกับสีดำยังมีสีเทาหลากหลาย ฉะนั้น เราจึงไม่อาจใช้คำว่าดี-เลวกับทุกเรื่องได้ สีเทาต่างๆ นี้ปรากฏในงานส่วนใหญ่ของคุณหญิงจำนงศรี

ความคล้ายคลึงและความแตกต่างของภาพชุด Silence กับ ชุด Solitude เสมือนเพื่อนคู่ใจที่มองโลกใบเดียวกันด้วยสายตา และอารมณ์ ที่ผิดแผกในรายละเอียด

การนำภาพและรูปแบบดั้งเดิมในการสร้างงานที่เกี่ยวข้องกับศาสนาพุทธมาใช้ในแนวแปลกใหม่

เราก็อยู่ในคุกเหมือนกัน เป็นคุกของทัศนคติกั้นตัวเองเอาไว้โดยที่ไม่รู้ตัว หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับชัยชนะของจิตที่เหนืออคติ

อริยสัจ 4 เริ่มจากทุกข์ ถ้าไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่เห็นเหตุของทุกข์ เพราะฉะนั้นเส้นทางของ Pure Joy คืออิสรภาพ ซึ่งเริ่มต้นจากการสามารถเห็นทุกข์

ความเบาลงก็คือรู้ว่าตัวเหตุของทุกข์ก็คือกิเลสของตัวเอง