ช่วงสี่สิบปลาย ห้าสิบต้น ทุกข์มาก เป็นช่วงที่แย่ที่สุด สมองกับใจเหมือนเครื่องซักผ้า ที่ข้างในสกปรกมากๆ...

“วันหนึ่งเจอดาเรล แบริแกน บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ The Bangkok Worldถามว่า จะไปทำงานกับเขาไหม จะฝึกให้เป็นนักข่าวก่อน

Khunying Chamnongsri Hanchanlash talks about the fundamental forces of life and the experiences which have enriched her literary work.

อ่านเคล็ดลับชีวิตคู่ และบทพิสูจน์ที่ว่า ไม่มีใครแก่เกินที่จะรัก จากคุณหญิงจำนงศรี ผู้หญิงที่กล้าบอกว่าค้นพบตัวเองเมื่ออายุ 50 ปี

เราแต่งงานกันเมื่อป้าศรี 57 เจเจ 55 เรียกว่าเป็น ‘รักยามตะวันรอน’ บ้านน้ำสานมีเนินตะวันรอนสวย สงบ และเตือนเราว่าไม่มีอะไรที่เป็นอมตะในชีวิต

ครูจันทร์แรม ผู้เสียสละและอุทิศเวลาทั้งหมดช่วยเด็กหญิงชนบทชาวเชียงราย ไม่ให้ต้องตกไปเป็นเหยื่อของ "นักค้าผู้หญิง"

ผลงานการวิจารณ์ของคุณหญิงจำนงศรี เมื่อได้แสดงทรรศนะเหล่านั้นให้ปรากฏเป็นข้อเขียนต่อสาธารณชน

ด้วยวัยเพียง 18 ปี กับตำแหน่งบรรณาธิการ มิใช่เพียงสิ่งที่ทำให้ชีวิตนักหนังสือพิมพ์หญิงของเธอเป็นที่ฮือฮา หากเพราะครอบครัว "ล่ำซำ"

อย่ามองว่าสถานภาพ เพื่อนฝูง เป็นสูตรวัดทุกข์ วัดสุข ทุกข์มันมาหลากหลายรูปแบบไม่เลือกฐานะ ยิ่งพึ่งสิ่งเหล่านี้มาก ยิ่งไม่เรียนรู้

"เพื่อนที่บางกอกโพสต์โทรมา เพราะได้ข่าวว่าจะแต่งงาน ก็หัวเราะกับเขาว่า เป็นเพราะอีเมล์ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ เขาตื่นเต้นใหญ่ว่าทันสมัย

การรวมงานบทกวีครั้งแรกเกิดจากการที่อาจารย์เจตนา (ดร.เจตนา นาควัชระ)ให้กำลังใจว่างานที่เขียนๆ ไว้ ดีพอที่จะพิมพ์เป็นเล่มให้ผู้ที่สนใจได้อ่าน

เราก็เห็นว่า แกรู้จักคิดแล้ว เราสอนอะไรไป ก็ไม่ดีเท่าให้แกรู้จักสอนตัวเอง มาวันหนึ่งก็เลยยอมแพ้ เขียนโคลงบทนี้ตอบแกไปแทนจดหมาย

สาวสวยคนนี้เป็นสาวคนเดียวกันกับที่เคยขึ้นไปอ่านบทกวีด้วยท่วงท่า ลีลา และอารมณ์อันเป็นที่ประทับใจแก่ผู้ได้ชม เธอชื่อ วรัดดา รัตนิน (น้ำผึ้ง)

เบื้องหลังผลงานที่ปรากฏ คือเรื่องราวของชีวิตที่เดินทางรอนแรมมาไกล ซึ่งเธอยินดีจะถ่ายทอดวรรณกรรมแห่งชีวิต ทั้งในส่วนที่เธอลิขิตและไม่ได้ลิข

ศ.นพ.อุทัย รัตนิน เป็นจักษุแพทย์ที่มีชื่อเสียงมานาน หากเก็บตัวเงียบอยู่ในวงนักวิชาการการแพทย์มากกว่าที่จะเผยตัวในวงสังคมด้วยเหตุผลบางอย่าง