

สามอารมณ์กวี
คุณหญิงใช้คำอย่างอิสระ และเขียนอย่างอิสระไม่ต้องพะวงกับสัมผัสของฉันทลักษณ์ ปล่อยให้มันซื่อตรงกับ “ผัสสะ” ทางใจ กับสิ่งที่กระทบอายตนะอื่น


ดุจนาวากลางมหาสมุทร
กาลเวลาและความเปลี่ยนแปลงทำให้ 'จึงลิ้ม' เมืองท่าที่ครั้งหนึ่งเคยมีเรือสินค้าจอดอยู่นับร้อยๆ ลำ กลายเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่เงียบเหงาเศร้าโทรม


ธรรมะ ธรรมชาติ ธรรมดากับป้าศรี
ธรรมะคือ ธรรมชาตินั่นเอง คือเป็นสิ่งที่มีอยู่ในตัวเราและนอกตัวเรา เป็นเรื่องของเหตุปัจจัย สิ่งที่ตามมาจากเหตุปัจจัย ทุกอย่างมันเชื่อมโยงกัน


อารมณ์ขันทำให้ชีวิตสนุกขึ้น
การปฏิบัติธรรมก็เป็นเรื่องของการอยู่กับปัจจุบันอยู่แล้ว ความรู้สึกของร่างกาย สิ่งที่มาสัมผัส มันคือชีวิตที่แท้จริง


เมื่อฝรั่งหันมอง 'ตัวกู ของกู'
ในชั่วขณะนั้น เขาหลุดจาก‘คิด’(thinking) มาเป็น ‘สติ’ (awareness) ที่ให้ความตระหนักรู้ว่า“ชีวิตไม่จริงจังอย่างที่ความคิดมันปั้นให้เราเชื่อ”


เรียนรู้ “วิชาตัวเบา”
ดิฉันเอาปลาทูน่าไปเผื่อกินกับข้าวกระป๋องหนึ่ง แล้วมันก็ถึงจุดที่ใจเอาแต่แวบไปที่ปลาทูน่า ดูที่ความรู้สึกว่าหิวไหม ก็ไม่หิว แต่มันอยาก


“วิชาชีวิตบทสุดท้าย” The Last Life Lesson
การตายเป็นเพียงปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่เคียงคู่ไปกับชีวิต ความน่ากลัวของความตายขึ้นอยู่กับมุมมองและความตายไม่ใช่ศัตรู


ธรรมะ ศิลปะ และศรัทธา ของคุณหญิงจำนงศรี รัตนิน
เราไม่เคยรู้ว่า มีการเรียนรู้อีกประเภทหนึ่งที่เกิดจากใจที่นิ่งใส เป็นความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติของกายกับใจเรา


ธุดงควัตร สนทนาภาษาหนัง
ความเบาลงก็คือรู้ว่าตัวเหตุของทุกข์ก็คือกิเลสของตัวเอง