"Are you singing, Mother?'' My eyelids are so heavy that I have to force them open to ask my mother.

Do you remember this day two years ago? The smiling morning when the Andaman lay flat as a mirror

It was an unacknowledged bond that I established with the surreptitious woodland fox

ระหว่างสีขาวกับสีดำยังมีสีเทาหลากหลาย ฉะนั้น เราจึงไม่อาจใช้คำว่าดี-เลวกับทุกเรื่องได้ สีเทาต่างๆ นี้ปรากฏในงานส่วนใหญ่ของคุณหญิงจำนงศรี

เขาเอาชนะความโกรธตัวเองแล้วเขายกโทษให้ตัวเองได้แล้ว แต่พอพบภรรยาซึ่งเขารักมาก เขาแพ้ราคะ เขาเลยถึงต้องหนี Manchester on the Sea

"พรุ่งนี้ฉันอาจจะลืม แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มีความหมายมาก"

ครั้งนี้จ้าวตึ้รออยู่สองปี และเมื่อซางหยูได้รับการปล่อยตัวกลับมา ทั้งสองไม่เคยห่างกันอีกเลย จนเขาตายจากไป และเธอต้องการให้เขาได้กลับบ้าน

เขาใช้ร่างกายที่เต็มไปด้วยขีดจำกัดและสมองที่ยังทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ ค้นหาสมการที่งดงามที่สุด สมการเดียวที่ไขความลับทั้งหมดของจักรวาล

นักเซลโลได้งานเป้นผู้ช่วยทำพิธีบรรจุศพเพื่อส่งผู้ตายเดินทางครั้งสุดท้ายอย่างสงบ และงานที่เขาไม่คิดจะทำนี้เปิดให้เขาได้เห็นอีกโลกที่งดงาม

คำว่า Happy มันคนละแบบกับหนุ่มสาวนะคะ คือมัน Happy เย็นๆ สบายๆเป็นความสัมพันธ์ที่ผูกพันแต่ไม่ผูกมัด

Oui Kham abandoned, lonely old ‘un , อุ๊ยคำเลยอยู่ คนเดียวเปลี่ยวดาย With sad heart and no kith nor kin. ตุ๊กใจ๋ตุ๊กก๋ายปี้น้องบ่มี

The man was sharply conscious of the poignancy of the sadness and loneliness of man’s individual destiny.

The lotus leaf felt the raindrop's fear. It also felt the cool liquidity which was like a touch of enchantment.

เดิม 'ความตาย' และคำว่า 'ตาย' นับเป็นอวมงคล ตามวัฒนธรรมความเชื่อและ'ถือ'ของคนไทยส่วนใหญ่ ทั้งที่การระลึกถึงความตายนับเป็นการพัฒนาจิตปัญญา

การพบกับ คุณหญิงจำนงศรี ในจังหวะที่เธอกำลังถูกกล่าวขวัญชื่นชมในเรื่องหนึ่งอยู่ เพื่อพูดคุยเรื่องอื่น แล้วพบว่ามันช่างคุ้มค่า ไม่ใช่ธรรมดา

หนังสือเล่มที่พูดถึงนี้คือสูจิบัตรนิทรรศการศิลปะจัดวางติดตั้ง(Installation) “ทำไมจึงมีรสกวีแทนการรู้เท่าทัน”

"นํ้าผึ้ง" วรัดดา รัตนินมีเพื่อนรักมากที่สุดชื่อ “จุ่น” ใจขวัญ พันธุมเสน

… ภาพซึ่งต่างคน ต่างเห็น ต่างคิด และต่างก็รู้สึก ต่างกันตามเหตุและปัจจัย