นิทานเรื่องนี้ไม่เพียงเขียนขึ้นด้วยภาษาที่ไพเราะช่วยปลูกฝังความรักในภาษาให้กับเด็ก ยังน่าสนใจสำหรับผู้ใหญ่ที่เข้าใจถึงพุทธปรัชญา

ธรรมชาติมอบพลังสร้างสรรค์กับสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต ไม่ว่าจะเล็กแค่ไหน เกิดความรู้สึกว่าคุณค่าชีวิตมนุษย์อยู่ที่การใช้พลังนั้นในการ "ให้"

ผู้เขียนถูกส่งตัวไปอยู่กับครอบครัวที่ชานเมืองของ มหานครลอนดอน เป็น "ครอบครัว" ที่ประกอบด้วยผู้หญิง3 คน แต่ละคนมีรอยแผลจากสงครามโลกครั้งที่ 2

เจ้าเทรนด์คิดบวก..ทำให้น่าห่วงคนที่กำลังเศร้าหรือกำลังตกอยู่ในห้วงทุกข์ว่าเขาจะสงสัยและโทษตัวเองว่าตนคิดบวกไม่เป็นหรือไฉน

โอ้ว่าอัศวินชินชาญศึก ‘O what can ail thee, knight-at-arms, ใยร่อนเร่ร้าวลึกล้าแรงร่อย Alone and palely loitering?

It’s art, don’t you look down on it! If it rains not at all, you could applaud or do whatever you will, simply because it is Art.