จิตที่เป็นสุขมากเท่าไหร่ ก็คือจิตที่มีความจำเป็นที่จะพึ่งสิ่งภายนอกน้อยลงๆ และการปฏิบัติธรรมเป็นการพัฒนาจิตให้เป็นสุขด้วยตัวของมันเอง

ร่วมเสวนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ให้ข้อคิดสะกิดแผลในใจอันเกี่ยวเนื่องมาแต่ ‘รัก’ ไม่เป็น

“เป็นสุข ต่างจากมีความสุขมากนะ” ความหมายของสองคำนี้ จะต่างกันมากน้อยเพียงใด ไม่ง่ายเลยกับเรียนรู้ใจตนเอง กระทั่งกะเทาะเปลือกมายา