คุณแม่ลูกสองอย่าง มาริสา สุโกศล หนุนภักดี ที่ใช้เวลาว่างเล่านิทานให้ลูกๆ ฟังเป็นประจำมาตั้งแต่ลูกคนแรกลืมตาดูโลก

ตัวดิฉันเองไม่มีแม่ แม่ของดิฉันเสียตั้งแต่อายุได้สองขวบครึ่ง จึงไม่มีประสบการณ์ของการเป็นลูก ซึ่งอาจจะเป็นจุดที่น่าสนใจก็ได้

การรวมงานบทกวีครั้งแรกเกิดจากการที่อาจารย์เจตนา (ดร.เจตนา นาควัชระ)ให้กำลังใจว่างานที่เขียนๆ ไว้ ดีพอที่จะพิมพ์เป็นเล่มให้ผู้ที่สนใจได้อ่าน

ชีวิตของคุณหญิงก็เป็นดุจนาวากลางมหาสมุทรชีวิตเช่นกัน คลื่นลมชีวิตหล่อหลอม จนแข็งแกร่ง และธรรมะในเรือชีวิตเกลาจิตใจจนงดงาม

เราก็เห็นว่า แกรู้จักคิดแล้ว เราสอนอะไรไป ก็ไม่ดีเท่าให้แกรู้จักสอนตัวเอง มาวันหนึ่งก็เลยยอมแพ้ เขียนโคลงบทนี้ตอบแกไปแทนจดหมาย

สาวสวยคนนี้เป็นสาวคนเดียวกันกับที่เคยขึ้นไปอ่านบทกวีด้วยท่วงท่า ลีลา และอารมณ์อันเป็นที่ประทับใจแก่ผู้ได้ชม เธอชื่อ วรัดดา รัตนิน (น้ำผึ้ง)

คุณแม่ยังสาวควงแขนน้องไทและน้องวิภาสา (วิกิ) ลูกชายและลูกสาวสุดรักมาทักทาย เธอเป็นWorking Woman พร้อมๆ กับ Family Woman

ผู้หญิงทำงานยุคนี้ต้องสวมบทบาทถึง 2 สถานภาพ เหมือนกับ วรัดดา หลีอาภรณ์ ที่พิสูจน์ว่าเธอทำได้ดีทั้งงานนอกบ้านและในบ้าน