หมาขาจรที่ไม่เคยเข้าสังคมหมาๆ ที่บ้านน้ำสานได้เลย ชื่อ ข้าวเม่า เรียกสั้นๆว่า เม่า เม่า เป็นหมาที่มีปัญหาใหญ่หลวงในเรื่องมิติและมุมมอง

คุณหญิงจำนงศรีเล่าว่า เมื่อจากบ้านไปไกล สิ่งหนึ่งที่คิดถึงมากคือหาดหัวหิน

หมาเตี้ยที่มีอัตตาสูงมากเมื่อเปรียบกับความสูงทางกายภาพ ซึ่งถ้าเอาไม้บรรทัดวัดจากพื้นถึงจุดสูงสุดของหลังนากคงจะได้ไม่เกินสิบสองนิ้ว

หมาตัวแรกของบ้านน้ำสาน ชื่อโมเม เป็นหมาสีดำขาเป๋ที่มีเสน่ห์ทางเพศสูง บรรดาหมาสาวๆ ที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงพากันติดเกรียวกราว

เดินผ่านข้าพเจ้า-ทอดเงาเปลี่ยว โดดเดี่ยวเหลือเกินที่เดินดุ่ม Passing me – casting lonely shadow So forlornly walks that walker

หากเพียงครั้งหนึ่ง คุณไม่มีใครเขาต้องการ If there was a time when no one wanted you ถูกทอดทิ้งมานาน จะรู้สึกอย่างไร*