

“ชีวิตงานสุวรรณีเหมือนหนังสือที่ยังไม่จบ...”
งานเขียนของคุณสุวรรณี เป็นงานเฉพาะตัวที่ใครไม่อาจจะเลียนแบบได้ เธอเป็นคนไม่กลัวอารมณ์ และไม่กลัวการแสดงออกของอารมณ์


สำนวนไพเราะ สำเนียงเสนาะ
การรวมงานบทกวีครั้งแรกเกิดจากการที่อาจารย์เจตนา (ดร.เจตนา นาควัชระ)ให้กำลังใจว่างานที่เขียนๆ ไว้ ดีพอที่จะพิมพ์เป็นเล่มให้ผู้ที่สนใจได้อ่าน


วันนี้ ผู้หญิงทำร้ายผู้หญิงด้วยกันเอง
ชีวิตของคุณหญิงก็เป็นดุจนาวากลางมหาสมุทรชีวิตเช่นกัน คลื่นลมชีวิตหล่อหลอม จนแข็งแกร่ง และธรรมะในเรือชีวิตเกลาจิตใจจนงดงาม


ที่เห็นและเป็นอยู่...กวีนิพนธ์ไทย
ดูเหมือนกวีไทยจะอยู่ในความเงียบงัน
สถานการณ์การอ่าน การเขียนกวีค่อนข้างเฉื่อยและเหนื่อยล้า มีการจัดงานอ่านบทกวีปลุกกระแสบรรยากาศ


Like the flowing River /ชีวิตดั่งสายน้ำไหล
เมื่อเข้าใกล้โค้งสุดท้ายของสายน้ำเล็กๆ นี้ เธอสนใจเรื่องความตาย และทำงานรณรงค์ในเรื่องสิทธิ์ในการอยู่และจากไปอย่างมีศักดิ์ศรี


‘ตัวตนสร้างทุกข์ไม่มีที่สิ้นสุด’
เจ้าตัวตนของเราที่ทำให้เราคิดว่าตัวเองสำคัญนัก ตัวตนนี่แหละสร้างความทุกข์ให้มนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุด...
