An artist left his tubes of acrylic colours lying around. His mother picked them up and amused herself by daubing them on pieces of paper

คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ อ่าน บทกวี ไหมแท้ที่แม่ทอ ของไพวรินทร์ ขาวงาม

นกละเมอจิ๊บเบา เหมือนปลายเข็ม สะกิดเงาเงียบ Chirp of a dreaming bird pricks silence of the hours

ไม้ป่าทอดกิ่งกรองแดดวาดเงาบนผิวธาร ที่กระชิกชี้กับกรวด หิน และรากไม้

On thirty-eighth floor (and others vertically stacked below and above) rows of closed doors stare with white blanks of things

เขากำหนดว่าเราแก่ ข้างในรู้สึกแก่ไหมคะ ไม่รู้สึกใช่ไหมคะ แก่แค่ไหนก็ไม่รู้สึกแก่ค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าไปกลัวมันเลยค่ะความแก่