มงคลชีวิตจากสวนหลังบ้าน
Chakkrit & Pattree Chimnok
สูจิบัตร นิทรรศการผลงานศิลปะ มงคลชีวิตในสวนหลังบ้าน
ของ จักรกริช และ ภัทรี ฉิมนอก
หนึ่งในผลงานในนิทรรศการมงคลชีวิตในสวนหลังบ้าน'
Old House By The Klong
In that forgotten house by the klong
Memory never left off looking through
her secret hoarding of ghosts.
Near the tired brown water
the bearded old banyan watched
keeping her company.
Memory sought through her treasures
taking up sepia thoughts here and there
she scooped ashes of cremated events
loving every gray shadowy grain
she touched time-forsaken dreams
tenderly, as only Memory can.
She chose, discarded and chose again
pensively patterning the pieces, slowly
for there was all the time in the world
in that hoary old house on the klong
a house built long ago from the love
of people long-dead - whom I love.
She made shapes from chosen pieces
uncertain shapes that she would never finish
that changed, came together and separated
she laid them out half in the sun
half in the shade, to be rearranged
in the sight of the ants and the lizards
that loved the tired old banyan
Chamnongsri Hanchanlash
(From...On the White Empty Page)
จักรกริช ฉิมนอก คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ และภัทรี ฉิมนอก
ในงานนิทรรศการ มงคลชีวิตในสวนหลังบ้าน'
จักรกริช กับ ภัทรี ให้ข้าพเจ้าเขียน 'อะไรสักนิด' ให้สูจิบัตรนิทรรศการ 'มงคลชีวิตในสวนหลังบ้าน'
คงไม่แปลก คนแก่จะเลือกเขียนเรื่องความทรงจำ
'ความทรงจำ' ในภาพคิดของข้าพเจ้าเป็นผู้หญิงใบ้ ที่นั่งอยู่ใต้ไทรเฒ่าที่แผ่กิ่งก้านทอดเงากว้างใหญ่ ริมสายน้ำแห่งกาลเวลา
เธอนั่งก้มเงียบง่วนกับการจัดชิ้นส่วนของเรื่องราวมากมาย ให้เป็นภาพใหญ่ที่ไม่มีใครมองเห็น นอกจากตัวเธอเอง
เธอจัดแล้ว... แล้วก็จัดอีก...
เลื่อนชิ้นส่วนนั้นไปวางตรงนี้
ชิ้นส่วนนี้ไปแทรกตรงนั้น
เธอนั่งจัดของเธอไปเรื่อยๆ
ไม่เคยสิ้นสุดหยุดหย่อน
ดร.ชิงชัย หาญเจนลักษณ์ และ จักรกริช ฉิมนอก ในงานนิทรรศการ มงคลชีวิตในสวนหลังบ้าน'
แสงแดดส่องผ่านใบไทรที่ส่ายตามสายลม แสงทอดลงมาต้องชิ้นส่วนนั้นบ้าง นี้บ้าง ชิ้นส่วนเรื่องราวเดิมๆ
เดี๋ยวใสตามแสง เดี๋ยวหม่นมืดตามเงา
ความทรงจำง่วนอยู่กับการหยิบล้านชื้นส่วนเรื่องราวเดิมๆ ที่ไม่เคยเหมือนเดิม
ถ้าเธอเงยหน้าขึ้นมองสายน้ำที่ไหลผ่านสักนิด ไม่แน่นะ...
เธออาจจะหยิบทีละชิ้น เรื่องราว
แล้วหย่อนมันลงไป
ให้ไหล เลยหายไปกับสายน้ำ...
สายน้ำแห่งกาลเวลา
'ป้าศรี'
คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์
ผู้ร่วมงานนิทรรศการ มงคลชีวิตในสวนหลังบ้าน'