หยาดน้ำจากฟ้า

Rain from the Sky

Khunying Chamnongsri (Rutnin) Hanchanlash

There was a time,

When Dreams vanished

When Forests Languished

When Earth parched

And Hope winged away

There was a time,

When Fate lashed with rage

When Moons and Stars tarnished

When the Sun shattered in darkness

And the Heart drowned in sadness

There was a time

When Evil Wiles beguiled

When Loneliness and Illusion reigned

When Mountains lost their grandeur

And Reason lost its way

Then, from the skies, came

Dews to revive the dying soil

Rays to light the moody waves

Wind to stroke the mountain slopes

And Life and Hope were reawakened

12 August 2004

ครั้งหนึ่ง เมื่อแรงฝันระเหิดหาย

เมื่อมวลไม้เซาซบทบระโหย

เมื่อดินดานผากแห้งแล้งโรย

พาความหวังบินโบยจากชีวี

ครั้งหนึ่ง เมื่อชะตาโหมกระหน่ำหนาว

เมื่อสิ้นดาวเดือนดับอับราศี

เมื่อทุกข์มืดท่วมท้นหม่นฤดี

ดวงสุรีย์ร้าวลึกหมึกครอง

ครั้งหนึ่ง เมื่อกลมารล่อให้หลงเล่ห์

เมื่อว้าเหว่วุ่นวกหมกหมอง

เมื่อภูผาสิ้นซึ่งความเรืองรอง

จิตตรองสิ้นซึ่งแนวดำเนิน

แล้วน้ำฟ้าก็หยาดไล้หัวใจดิน

แสงฟ้าสอดลอดรินทะเลหม่น

ลมฟ้ากล่อมทิวเขาเคล้าลมวน

รักจากฟ้าบันดาลดลแพรววิญญา

ศุกร์ที่ 30 กรกฎาคม 2547 เวลา 17.37 น

---

เพลง “จากฟ้ามาสู่ดิน”

สินนภา สารสาส และธนกร กรินทะนาคะ : ประพันธ์เนื้อร้อง

อภิสิทธิ์ วงศ์โชติ : ประพันธ์ดนตรี

หยดน้ำหยาดฟ้าปรายละออง

หยดฝนบนฟ้า กอดประคอง

หยดต้องที่สายธารหัวใจ

หยดฝนจากฟ้า หยาดน้ำชื่นฉ่ำใจ

ผ่านคืนและวัน

เจ็บนั้นก็พลันมลายหาย

ต่อธารหัวใจ

ปลูกฝันให้สุดขอบฟ้าไกล

หยาดน้ำจากฟ้า ลอยละออง

เศร้าหมอง ทนทุกข์ จางหาย

หยดต้องที่สายธารหัวใจ

หยดฝนจากฟ้า หยาดน้ำชื่นฉ่ำใจ

หยดต้องที่สายธารหัวใจ

หยดฝนจากฟ้าหยาดน้ำชื่นฉ่ำใจ

ที่สายธารหัวใจ

ซาบซึ้งเมตตา จากฟ้ามาสู่ดิน

วันศุกร์ที่ 30 ก.ค. 47 เวลา 13.42 น.

---