'รงค์ วงษ์สวรรค์
สุมาลี และ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ กับ คุณหญิงจำนงศรี
วันนี้ (วันนี้ของวันวาน) ในบรรเลงพรรณนา Lanna symphony ผลงานอมตะของ จรัล มโนเพ็ชร กังวานกล่อมร่ายป่าราวดอย
บนหน้าต่างของ สวนทูนอิน มองเห็นความสวยเยื้องกรายผ่านเข้ามาในดงดอกเทียนกับดาหลา มะลิ กุหลาบ ม่วงแดงของเอนอ้าหรือโคลงเคลง
คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ กวี – นักเขียน - (อดีต) คนข่าวหนังสือพิมพ์ Bangkok World
ยุคแดเรลล์ เบอริแกน บรรณาธิการ
กิริยา – มารยาทงดงามราวเทวี
ในตะกร้าหวายที่หิ้วมาเรียงผลไม้กับขวดแก้วบรรจุน้ำพริกมะขามสด สีสันแอร่มและโขลกเนียนราว
ปนปรุงความเขียวของหยกกับใบไม้ปริบ่งในแสงแดดนวล
นวลของความอบอุ่น ผู้ปลุกเร้าความเบิกบานของนกร้องเพลง
ผมในนาทีนั้นคิดถึงผักเบี้ย ผัดขาเขียด สายบัว ใบบัวหลวงอ่อนม้วนก่อนคลี่ บลูขาบของดอกผักตบ (สามหาว) สันตะวา บรรดาพืชน้ำน่ารักราวองค์เบื้องบนประทานพร
คิดถึงไข่เค็มและหมูหวาน
ความคิดถึงนั้นผันผ่านถึงเพื่อนหลายคน ขรรค์ชัย บุนปาน เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ สุจิตต์ วงษ์เทศ
เทพศิริ สุขโสภา เรืองชัย ทรัพย์นิรันดร์ (หลวงรอบรู้ราชภัฏ) วาณิช จรุงกิจอนันต์ (ขุนลิ้มลวงชิวหา)
ถ้าครบกันถ้วนหน้าล้อมวงกินน้ำพริกมะขามสดคงอร่อยมากและครื้นเครง
the good old day!
วันเวลาที่ไม่หวนกลับมา! วลีสำนวนนี้เก่านานรุ่นปู่ทวด – เทียด อเมริกันพบในปี 1844 โดยนายกเทศมนตรีนครยิวยอร์ค เขียนไว้บนมุมกระดาษในรายงานการประชุมวันที่ยุ่งเหยิงวุ่นวาย และด้วยอารมณ์รำพึงรำพัน แล้วอเมริกันก็พูดผ่านปากกันมาด้วยความหวนคะนึงคล้ายกัน (เว้นวรรคถอนหายใจอย่าง
มีความสุข)
ปลาสลิดอาบเกลือตากแดดทอดกรอบ (แนมกระเทียมดอง) นั้นแทบว่าขาดไม่ได้ในสำรับนี้
เทวีในบทบาทของแม่ครัวกิตติมศักดิ์ก็ไม่ลืมบรรจุมาเต็มอับไม้ไผ่สาน เปิดฝาออกมาสู่ปากถึงปากของ
ทุกคนบน สวนทูนอิน ด้วยความปลาบปลื้มอย่างยิ่งกับอัธยาศัยนี้
ผมเองรับบทบาท ชูชก Jr. อย่างไม่อับอาย
เยห์ – ดัดจริตกินเหน็บกินแนมกับไวน์ขาวสกุลชาบลีส์
นานนับนานของการโอภาซึ่งมากกว่าการทักทายหรือถามไถ่อาการป่วยไข้ เทวีนำอะไรบางอย่างมาฝากในกระถางดินเผา
อะไรนั่นเขียวคลุมใบช้อนปลายใบหยิกลอนน่าลูบไล้
เทวีบอกชื่อของต้นไม้น้อยนั้น
“โกศจุฬาลัมพา...”
วาว ! ขอสารภาพว่าผมตื่นเต้นถึงขนาดอุทานราวม้าหนุ่มหิวน้ำตาล
ผมรอมานานผ่านเวลาหลายทศวรรษนับจากอายุแรกหนุ่มแขวนตัวเองไว้บนเก้าอี้หน้าบาร์ ผ่านถึงอายุ 70 กะรัตกรวด (นั่งเกี้ยวชมสวน) ผมอยากพบโกศจุฬาลัมพา และด้วยเหตุผลของนักเลงเหล้าบูชาเหล้าว่าเป็นอมฤตรส – elixir of LIFE
พืชวงศ์วานโกศนี้นับญาติกันหลายโกศด้วยความเมตตาของดินผิวโลก
โกฐกักกรา
โกฐกะกลิ้ง (ตุมกาแดง)
โกฐเขมา
โกฐราฏมังสี
โกฐสอ (สกุล Angelica)
โกฐนี้โกศนั้นอเนกอนันตัง – อามะภันเต – ภควา
ปน – ป่นแทรกอยู่ในยาหลายขนานโดยเภสัชกรปลายไร่ไกลนา ดม – ดอม – ดื่มเป็นโอสถแห่งชนชั้น
ไกลนครา
แต่โกฐล้ำค่าในวงการเหล้าคือโกฐจุฬาลัมพา
ทำไมโกฐจุลาลัมพา ?
ตอบว่า โกศจุฬาลัมพา เป็นส่วนผสมสำคัญในเหล้ารสฝรั่งเศสที่ฉลากปิดขวดอ่านว่า ABSINTHE เทวาภาษา ฯพณฯ เว็บสเทอร์ ร่ายถึง แอ็บแซงน์ธ์ว่า “ a green liqueur flavored with wormwood…”
บาร์เท็นเดอร์ ย่านสถานีรถราง แซน แฟรนซิสโก อธิบายว่า
“Absinthe – anise seed (licorice) flawed contains wormwood; illegal in the United States.”
แอ็บแซงน์ธ์ คนปั่นเนยในปารีส นางระบำกับผัวแมงดา คนกวาดขี้หมาบนถนน อำมาตย์ถึงนางบำเรอในราชสำนัก ใครเป็นใครและใครไม่เป็นใครถ้วนหน้าล้วนเทิดทูน แอบแซงน์ธ์ ว่าเป็นเหล้าแห่งราคะ
ราคะก้อนน้อยเท่าเม็ดละมุดหรือก้อนโตขนาดนมฝานั้นผันแปรตามบุญ – วาสนา
ผม (สอดสารระโยงในสองรูจมูกเพิ่มอ๊อกซิเจ็นโปร่งสบาย) ดั้นด้นบนหน้ากระดาษถึงบรรทัดนี้
เมฆคร่ำครวญในไม่นานนาทีแล้วถักทอม่านฝนห่ม
ร่ายป่าราวดอย
นกเว้นวรรคการร้องเพลง
แมวเหลือบตาจ้องมองบนก้านกิ่งไม้
ปลาในห้วยโผผวางับแมลงบนอากาศ
งูเดินคดเคี้ยวไปบนเกล็ดและฉับไว
ปรอทบอกความหนาว และกลีบดอกไม้วังเวง
การดิ้นรนของสรรพสัตว์หวนให้คิดถึงชีวิต
เวลานานกว่า 20 เดือนผ่านมากับความป่วยไข้
เป็นความว่างเปล่าโหดร้ายกว่าฝันร้าย
ผู้ชายกลายเป็นขอนไม้ผุนอนดิน good – for –nothing
โรคไตวายนี้รักษาไม่หายถนนไปถึงความตายคงไม่ไกล
นรก ! แต่ใครสามารถวัดความยาวของงูผู้เจ็บปวดโดนเหยียบขนดหาง ?
(HA – HA)
จาก: คอลัมน์ 2 นาที มติชนสุดสัปดาห์ ประจำวันที่ 10 – 16 มิถุนายน 2545 ปีที่ 22 ฉบับที่ 1138