Poet: Saksiri Meesomsueb
ผู้ประพันธ์ ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
Translator: Chamnongsri L. Rutnin
ผู้แปล คุณหญิงจำนงศรี รัตนิน
นกกระดาษตระหนกพร่านบินร่านร่อน
Paper birds panicked into flight
ว่ายว่อนเวิ้งฟ้าน้ำตาเจิ่ง
Reeling in vast tear-filled skies
โครมครืน...ตื่นเตลิดกระเจิดกระเจิง
Boom, Boom..... scattered in fright
เปิดเปิง...ปืนอีโบ๊ะรัวโละเละ
Bang, Bang... ee-poh guns broke the air
สาดกระสุนลูกชำมะเลียงรัวกระหน่ำ
Shot out chamaliang bullets
เจ้าตาคมล้มคว่ำลงโผละเผละ
Bright-eyed ones dropped drooped
เลิอดตกอกแตกแหลกเละ
Eye-balls burst - broke and bled
หยดหมาดหยาดเหมะดังเม็ดมณี
Blood dripped dropped like prized gems
เนื้อนวลปริแตกแยกออก
Smooth flesh breached
ลิ่มหลาวยาวกว่าศอกตอกเต็มที่
By powered thrust of iron blades
โหยกรีดหวีดร้องก้องปฐพี
Screams reverberated through the land
ค่าแค่เสียงแมลงหวี่ วู่วี่ดัง
But valued no more than fruit-flies’ buzz
โยกเอยโยกเยก
Back and forth, back and forth
น้ำตามท่วมเมฆมิหยุดหลั่ง
Tears flooded the clouds
กระต่ายน้อยลอยคอท้อประดัง
Little rabbit, up to its neck in despair,
เหนี่ยวยอดฟ้าคว้าหวังก็พังครืน
Grabbed heaven-spire and dragged hope crashing
ปีศาจรุ้งพุ่งพาดฟาดสาย
Rainbow ghost lunged his lightening rod
พุ่งปลายทะลวงอกอันตกตื่น
Ripping through startled chest
รุ้งดื่มเลือดจนเหือดร่าง...ฟ้าครางครืน
Rainbow ghost sucked dry the blood
ระคนเสียงประเปรี้ยงปืนกำราบปราม
The sky-moans mixed with fierce gun-fires
ต้นมะขามต้นนี้หรือต้นไหน
Was it this tamarind tree or some other?
เปีย จุก แกละ ร่ำไห้สะอื้นถาม
Sobbing Pigtail, Topknot and Glae queried
กิ่งนี้หรือกิ่งไหนเล่าไม้งาม
Was it on this branch or another, pretty tree,
ที่นงราม เจ้าเนื้อแน่นถูกแขวนคอ
That they hung the darling maid?
ลมวูบกิ่งไหวร่างไกวแกว่ง
Breezes blew, branch bent, body swung
ถูกตีต่อยห้อยต่องแต่ง...ถืบเตะต่อ
Beaten, battered, kicked as it hung
ไม่ครวญคร่ำไม่ร่ำไห้ไม่ตัดพ้อ
No words, no cries, no recrimination
เชือดรัดคอแน่นซิหนอจึงเงียบไป
Was the rope so tight that you’re silent?
เจ้าตาปลิ้นลิ้นห้อยย้อยถึงคาง
Your eyes bulged, tongue hung out
มือสองข้างกำแน่นแค้นไฉน
Is it rage that so knotted your fist?
แค้นเคืองขอให้ขาดพร้อมขาดใจ....
Let anger dissolve as breath dissolves
....เขาฌาปนกิจให้ด้วยเผายาง
For your corpse they cremated with burning tires
Their cupped hands make megaphones To trumpet the news they concocted
That we were a fungal and leprous lot With spotted hinds and scarlet heads
Then they threw olive grenades Ten thousand ee-poh guns responded
Spattering Chamaliang bullets Smashing lives, scattering bodies
None died but revived by magic wah The dead were quickened with life
Not killed, not dead, we’re alive the wounded cured, the dead revived
Not killed, still here, standing fast Hope and dreams beacon-bright
We select, analyze and set aside Keep this, discard that, to find the win-way
You on your side, we on ours Differing yet steadfast. With Truth
Let’s cross the peaks of ignorance To reach victory through wisdom of Man
Like fire burns the vengeful heart So let die the hatred of days past
“Foes to be fought is the abasing Delusion That inhabits the human mind”
Come...lay banana guns ‘gainst the wall And hone our wits for the vital war
Make it sharp of edge and great of depth Set tactics, draw strategics of peace
หก ตุลา สอง ห้า หนึ่ง เก้า
Sixth October 1976
รำลึกทวนรอยเท้าแห่งวิถี
Retracing footprints on the path
หักนิ้วนับที่ละนิ้วนิ้วละปี
(Count off a finger or a toe for each year
หมดมือตีนพอดีนะเพื่อนรัก
Through both hand and both feet, dear friends
หักนิ้วนับจากวันนั้นถึงวันนี้
Counting fingers from that day to this
ยี่สิบปีพอดีแล้วเพื่อนรัก
It’s been exactly twenty years, dear friends)
6th Oct. 1996
Counting fingers from that day to this It’s been more than twenty years, dear friends