หญิง

โดย: ชมจันทร์

ภาพโดย Square Frog

แม้กวีจะร้อยคำรำพันว่า

หญิงสร้างมาสุดวิเศษเกินเพศไหน

แม้กวีจะหลงโฉมชมปานใด

หญิงคือหญิงอยู่ในความเป็นจริง

จงมองเราด้วยดวงตาอันเปิดตา

จงมองเราอย่างช้าช้า…สนิทนิ่ง

จงมองเราเฉพาะหน้า อย่าอ้างอิง

จงมองสิ่งที่เป็นเราด้วยเข้าใจ

เราคือคนคนหนึ่งรู้ร้อน-หนาว

มีสุขทุกข์ปวดร้าวเหมือนใครได้

มีสมองรู้คิดอยู่ภายใน

มีเลือดเนื้อรินไหลไม่ต่างกัน

จงมองเราอีกครั้งอย่าง”คน”หนึ่ง

จงมองเราอย่างซาบซึ้ง ไม่เพ้อฝัน

จงมองเราอย่างถอดใจ ไม่ดึงดัน

จงมองเราอย่างเรานั้น คงเป็นเรา

เราเป็นพ่อได้เท่าเขาเป็นแม่

เราเพียงแต่แลกบทบาทเราเท่าเขา

เขาเป็นชาย เราเป็นหญิง เขาเท่าเรา

มีมือเท้าเท่ากัน คนเท่าคน

เราอาจเป็นเมียดีศรีสง่า

เราอาจเป็นหญิงบ้าแสนสับสน

เราอาจเป็นคนใช้จนเท่าจน

เราอาจเป็นหญิงหม่นคนขายตัว

เราอาจเป็นหญิงแกร่งคนแข็งกล้า

เราอาจเป็นดาราหรือดาวยั่ว

เราอาจเป็นนักร้องเป็นแม่ครัว

เราอาจเป็นคนชั่วเป็นคนดี

ทั้งนั้น เราเป็นไปได้ทั้งสิ้น

เพราะชีวิตต้องดิ้นให้เต็มที่

แต่การเป็นนังแพศยาร้ายราคี

เพราะป้ายสีโดยสังคมขมขื่นนัก

จงมองเราอย่างเราเป็นคนหนึ่ง

อย่าชิงชังเกลียดซึ้งขนาดหนัก

อย่ากล่าวหา อย่าตีซ้ำ อย่านำชัก

อย่าอ้างรัก อย่าอ้างหญิง อย่าอ้างชาย

หญิงถูกสร้างมาบางเบาเท่ากับหนัก

อาจเป็นรอง อาจเป็นหลัก ตามมุ่งหมาย

ปล่อยให้เป็น ถ้าจะเป็น “ดี” หรือ “ร้าย”

อย่าเป็นเพราะเทียบชายแล้วจึงเป็น

ไม่ต้องมองด้วยสงสารด้วยเห็นใจ

ไม่ต้องมองว่ายิ่งใหญ่กว่าใครเห็น

ไม่ต้องมองเพราะถนอมยอมประเด็น

ไม่ต้องมองเพราะเน้นเป็นสตรี

เราคือหญิงอย่างยิ่งเป็นธรรมชาติ

เราคือหญิงองอาจมีศักดิ์ศรี

เราคือหญิง คือหญิงอย่างยิ่งนี้

ขอบคุณที่มองเราด้วยเข้าใจ

27 ต.ค. 2543 2.28 น.