Text and photographs: Christine Routier le Diraison
Thai adaptation : Khunying Chamnongsri Hanchanlash
Both writers, both women, from different backgrounds.
Their feelings come across
to meet in the same sensibility, the same emotion.
Christine Routier le Diraison
French travel writer and photojournalist. She has written several books on Thailand,
guidebooks, art books and reports, as well as on other countries. Her photographs have been exhibited in Thailand after Europe, Africa and the Middle East.
คริสตีน รูจิเยร์ เลอดิเรช็อง
นักหนังสือพิมพ์ ศิลปินช่างภาพ และนักประพันธ์สารคดีท่องเที่ยว มีผลงานหลายเล่มเกี่ยวกับประเทศไทย และประเทศอื่นๆ ในเอเชีย เคยแสดงนิทรรศการภาพถ่ายในไทย และที่อื่นๆของโลก ไม่ว่าจะเป็นยุโรป แอฟริกา และตะวันออกกลาง
Chamnongsri Rutnin
(Khunying Chamnongsri Hanchanlash)
Well-known Thai writer, poet and columnist. Her publications in Thai and English include poetry, plays, biographies, philosophy, critiques and children stories.
She is often invited to lecture both in Thailand and abroad.
คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์
กวี นักประพันธ์ นักคิดที่มีผลงานทั้งภาษาไทยและอังกฤษ ด้านกวีนิพนธ์ งานเชิงประวัติศาสตร์ งานวิจารณ์ ปรัชญา บทละครและหนังสือเด็ก เป็นวิทยากรรับเชิญทั้งในและต่างประเทศ เคยเป็นนักหนังสือพิมพ์ กรรมการตัดสินรางวัลวรรณกรรมชีไรท์ ฯลฯ
NOSTALGIA?
Nostalgia: a sentimental yearning for the irretrievable past. I felt it flooding over me when, after thirty years, I discovered boxes filled with photographs I took in Asia in the early seventies. What have become all those faces? Whither have they vanished? These black and white pictures brought back those times when traveling was still a rare pleasure. Embarking was like opening a blank page. The journey itself was the opening of observant eyes - fully ready to be amazed - to ever new sights of people and places. Whenever I look at these pictures again today, I can see that the amazement was shared, for it was also reflected in the depths of the eyes captured by the lens of my camera.
Should the passing of vanished days be a source of regrets? From the Buddhist viewpoint, neither the Past nor the Future merit serious interest. The true value lies in the Present.
When I look now into the faces of children, women and men in the remote countryside of Thailand, on the out-lying edges of the Mekong river and the jungle-rimmed villages of Laos,
I can still see the same glances and the same smiles as those that I saw in the eyes and faces
of thirty years ago. I recognize the similarity in the fullness of their humanity.
Christine Routier le Diraison
หวนคะนึงถึงวันที่ผ่านโพ้น
ฉันหวนคะนึงถึงอดีตด้วยอาลัย เมื่อได้พบกล่องหลายกล่องที่เต็มไปด้วยรูปที่ถ่ายในเอเชีย ช่วง พ.ศ. 2512 ถึง 2516 เวลาผ่านไปกว่า 30 ปี ใบหน้าในรูปถ่ายหายหนไหนหนอ รูปขาวดำเหล่านี้พาฉันย้อนไปถึงสมัยที่การท่องเที่ยวยังเป็นความสำราญที่หาได้ไม่ง่ายนัก ก้าวแรกเป็นการเปิดหน้ากระดาษขาวที่ยังว่างเปล่า การเดินทางเป็นการเปิดตามองชีวิตและสถานที่ที่แปลกใหม่ด้วยความตื่นใจ และเมื่อกลับมาพินิจดูรูปที่ถ่ายไว้ในสมัยนั้น ฉันก็เห็นความตื่นใจสะท้อนอยู่ในแววตาของผู้คนในรูปที่เลนซ์กล้องบันทึกไว้
ควรหรือที่เราจะถวิลหาสิ่งที่มลายหายไปสิ้นแล้ว มุมมองพุทธศาสนาเห็นว่าคนเราไม่น่าใส่ใจกับอดีตที่ผ่านไปแล้วและกับอนาคตที่ยังไม่มาถึง ปัจจุบันที่เป็นจริงเท่านั้นที่น่าพิจารณา ทว่าทุกวันนี้ เมื่อฉันพบผู้คนในชนบทอันไกลโพ้น ตามแถบลำโขงของไทย ตามหมู่บ้านกลางดงดอยของลาว ฉันก็ยังเห็นสายตากับ
รอยยิ้มเหมือนที่เคยเห็นเมื่อ30ปีก่อน... เป็นความละม้ายคล้ายกันในศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์
