จดหมายแด่ท่านผู้ทรงเกียรติ

Ode to our Honorable Student

Verita

Dear honorable student, most precious and true,

We thank for your presence: your duties are full,

To step late in class with your new Prada shoes,

And dad’s Mercedes waiting, hungrily, burning off fuel,

Grabbing gold Gucci bag and a neat Nokia phone.

In your well-manicured palms and red lighted head,

Lies all our future, the journey to the unknown-

Destinies to be encountered many years ahead,

Your hard foreign tongue which swallows our language,

Singing loud their culture, shyly mumbling ours,

Still, ‘tis great delight to see you’ve managed-

To throw away your time, valuable shopping hours,

And be cultivated by our own poor sake,

Sincerely yours,

Poor farmers with rakes.

---

วริตตา

เรียน นิสิตผู้ทรงเกียรติ นักศึกษาผู้ทรงภูมิ

ขอบคุณท่านยิ่ง ที่เมตตาอาดูร

แบกแอกภารกิจอันหนักหนา เราเข้าใจ

เยื้องย่างเข้าห้อง สวมปราดาคู่ใหม่ของแท้ สายเสมอ

เบนซ์พ่อรอหน้าตึก เผาไหม้น้ำมัน สูบควันอย่างกระหาย

ห้อยกระเป๋ากุชชี ถือโนเกียรุ่นล่ากรีดกราย

แต่ในทุกห้วงสำนึก ท่านคงตระหนักดี

ว่าในอุ้งมืออันเอี่ยมอ่อง เล็บมือทั้งสิบที่ทำมาอย่างดี

ในหัวแดงๆ ผ่านทั้งดัด ทั้งยืด ทั้งยี

ชีวิตของพวกเรา อนาคตอันไม่แน่นอน

ขึ้นอยู่กับท่านเพียงผู้เดียว

บางครั้งท่านหักหลัง

กลับกลืนกินภาษาเราด้วยลิ้นอันแข็งกร้าว

กู่ร้องก้องของเขาดี กลับอับอายว่าเราลาว

ภาษาเราไม่สวย แต่จริงใจ

แต่กระนั้น

เรายินดีที่ท่านอุตส่าห์ปลีกเวลาอันมีค่า เสียสละอย่างยิ่งใหญ่

มาเข้ารับการศึกษาเพื่อประโยชน์และความเจริญ

เราซึ้งใจ

ด้วยความเคารพอย่างสูง

ชาวนาตาดำ